Mijn collega Luuk Koelman spreekt in zijn column op Webwereld.nl over de twijfelachtige handel en wandel van Cozzmoss.nl. Een clubje dat beweert de auteursrechten van webschrijvers te bewaken. In feite verdient het via twee kanten geld aan naieve mensen.
Enerzijds zijn er gekken die zich door Cozzmoss op de kast laten jagen met een rekening met allerlei bedreigende taal erop. Juridische onzin die waarschijnlijk voor geen enkele rechtbank stand houdt. Cozzmoss beurt wel de helft van de op deze maffiamanier geïncasseerde auteursrechtvergoedingen.
Aan de andere kant publiceert Cozzmoss alle artikelen die 'ter bescherming'
worden neergelegd bij Cozzmoss. En daar staan natuurlijk een boel advertenties omheen.
Onder het mom van auteursrechten bewaken, schendt Cozzmoss als eerste de auteursrechten van het oorspronkelijke medium waar het artikel gepubliceerd was. De professionele auteur die zijn
artikelen neerlegt bij Cozzmoss schendt eveneens dat auteursrecht.
Immers, hij publiceert een artikel dat eerder
verkocht is aan bijvoorbeeld de online NRC nogmaals op een ander medium: Cozzmoss.com.
Ie
Cozzmoss gaat zelfs zover dat het de artikelen ook nog probeert door te verkopen aan derden. Nogal wat NRC-artikelen staan hier op. Bij de artikelen staat overigens geen bronvermelding; Cozzmoss wekt daarmee de indruk dat de content van Cozzmoss zelf is. Pronken met andermans veren.
Voorbeeld: De website van AD en de website Cozzmoss.com. Lijkt me een duidelijk geval van plagiaat. Zou het AD hiervan weten? Heeft de auteur dit met het AD overlegd? Ik zou dit uit.
De hoogte van de "auteursrechten" die geïncasseerd worden, lijkt een uit de duim gezogen bedrag. Mijn ervaring met dergelijke schendingen is dat de rechtbank altijd houdt van de juiste procedure: eerst vragen de schending te herstellen, dan de hoogte van de schade vaststellen – krijg dat maar eens bij een online-publicatie hardgemaakt…, en tot slot kun je naar de rechtbank.
Ook de grap in de brief over het verhalen van juridische kosten is kostelijk op zich. In Nederland is voor dit soort zaken geen procedure om juridische kosten te verhalen. Er wordt een rekenmethode gehanteerd die in de praktijk voor mij ooit op de volgende vergoeding neerkwam: gemaakte juridische kosten: 35.000 euro; vergoeding voor juridische kosten: 750 euro. (Gelukkig was mijn claim veel groter, zodat de kosten er uiteindelijk goed uit konden.)
Lees ook:Nieuw computerblog
Lees ook:Geldt de wet niet in Den Haag?
Lees ook:Hirsch Ballin moet slijmen bij hostingbedrijven
Lees ook:Moet Google onze privacy schenden?
Lees ook:TOP 5 Best bekeken in 2007
Er staan wel aardig wat misverstanden nu geplaatst. Een freelance auteur houdt ten alle tijden auteursrecht tenzij anders contractueel vastgelegd. In al deze gevallen gaat het om freelancers die een contract met cozzmoss aangaan en daarmee cozzmoss auteurhebbend maken (waardoor zij voor de auteur mogen claimen en de artikelen te koop aan kunnen bieden) en zelf auteurrecht hebben gehouden waardoor er geen rechten van kranten worden geschonden bij herpublicatie.
Vandaar ook dat het niet allemaal juridische onzin is, voor een rechter gaat net zo hard op dat het om auteursschending gaat. En juridisch gezien mag een auteur of auteurhebbend bedrijf gewoonweg zonder waarschuwing een claim sturen. Wellicht kan er geen schade vast gesteld worden maar dat is alleen interessant als je het op een proefproces aan wil laten komen. En menig ‘gek’ heeft het geld of de energie daar niet voor. Dus is het wel een slinkse manier om wat geld bij elkaar te schrapen voor zo’n bedrijfje, maar helaas wel volslagen legaal.
Het gaat niet over Cozzmoss, maar over de uitgever die het uniek publicatierecht heeft gekocht.
Als een freelancer tekst levert aan bijvoorbeeld Blog.nl of AD.nl, dan koopt deze laatste meestal het uniek publicatierecht (dat is het financiële aspect van het auteursrecht). De auteur mag diezelfde tekst dan niet nogmaals aan iemand anders verkopen, tenzij het AD of Blog (in dit voorbeeld) dat goed vindt. Ik ken geen online-medium dat content koopt zonder het uniek recht erbij.
Dat ken je dan inmiddels wel
, in al deze gevallen heeft de krant geen uniek publicatierecht bedongen bij de auteur. Wat ik heb begrepen van verschillende auteurs, publicisten en advocaten is dat kranten eenmalig exploitatierecht verkrijgen en dat is niet hetzelfde als uniek publicatierecht.
eenmalig publicatierecht gaat prima samen met uniek publicatierecht, maar hebben niets met elkaar te maken
Ik wil u graag wijzen op de gruwelijke spelfout.
Aangezien ik aanneem dat u praktijk ipv pratkijk bedoelt, kwalijke fout.
Ik ben ook een van de gelukkige die een claim heeft ontvangen. Gelukkig geen griezelig bedrag maar toch een kleine 400 euro. Dit voor een artikel die al 2 jaar online staat en met een bronvermelding. Iemand een advies hoe ik hiermee om moet gaan? ik hoor het graag