Eigendom is een zorg. Lenin had dat goed begrepen en Google (jawel, alweer die zoekmachine in mijn blog) komt er ook dagelijks achter.
Dylan Stephen Jayne gaat de zoekmachinegigant 5 miljard dollar lichter maken. Deze nagel aan Google's doodskist heeft een ijzersterke rechtszaak tegen Google aangespannen op maar liefst negen punten. Kort door de bocht: de naam Google is eigenlijk zijn eigendom.
De rest van het verhaal is zo ongeloofwaardig, dat je zelf eerst maar even de website van de federale rechtbank in Pennsylvania moet checkken. De claim is echt!
De klager heeft ontdekt dat als je zijn social security
number (een soort SOFI-nummer in de V.S.) ondersteboven zet en dan door
elkaar husselt, er Google verschijnt. Uitgemaakte zaak dus. Check maar
even of het klopt in dit pdf'je.
Auteursrecht op prijzen
Auteursrecht is ook een eigendom en moet ten koste van alles beschermd worden. Vandaar dat de gerenommeerde Harvard Bookstore mensen de deur wijst, als ze een prijs van een boek noteren. Volgens Harverd is de prijs op een boek auteursrechtelijk beschermd en mag dus niet overgeschreven worden. Bang voor de concurrentie?
Geen eigendom, toch aangifte
Hadden Lenin en Marx dan toch gelijk? Is geen eigendom een betere optie? Nee. Zelfs over Linux – eigendom van iedereen en van niemand – wordt nu in de V.S. de eerste autersrechtzaak gevoerd. Linux wordt – net als veel andere software – beschermd door de GPL-overeenkomst. Simpel gezegd: iedereen mag er alles mee doen, zolang je maar eerlijk zegt dat het Open Source is en ook jouw product (de broncode, om precies te zijn) weer toegankelijk maakt voor iedereen.
Een elektronicabedrijf – Monsoon Multimedia – is nu als eerste de pineut van de GPL-licentie. Programmacode gratis kopiëren, er iets aan veranderen en vervolgens je eigen naam en prijskaartje eraan hangen mag niet.
Dertien schendingen in een dozijn
Ik kan in Nederland de webwinkels en websites niet tellen die op deze manier door serieuze IT-bedrijven tegen woekerprijzen in elkaar zijn gezet. Onderaan de webwinkel prijkt de naam van het IT-bedrijf, terwijl de website of webwinkel in kwestie gewoon een standaard Joomla-site is, of een OS-commerce-webwinkel.
Leuke grap: ik zal elk voorbeeld dat ik vind op mijn Blog melden. Met de naam van het IT-bedrijf erbij. Zo maak je nog eens vrienden…
Lees ook:Lancering Googletablet vertraagd
Lees ook:App Sunday: 50.000 babynamen
Lees ook:Muziek zonder DRM
Lees ook:Beter laat dan nooit: ECI, Media Markt en Bijenkorf openen webwinkel
Lees ook:Yahoo! vindt Microsoft-bod te laag en zoekt aansluiting AOL
Even een verduidelijking over de licentie GNU/GPL. Code geschreven onder GNU/GPL mag verkocht worden en mag geherdistribueerd worden. Je moet enkel de ontwikkelaar van het originele programma vermelden en de source code open laten (dus niet encrypteren).
Verder moet een afgeleid programma, of een programma dat gebruik maakt van API’s van het originele GNU/GPL programma ook verspreid worden onder de GNU/GPL licentie.
Hierdoor is dus het volgende mogelijk:
- Joomla code verspreiden tegen betaling (waarom iemand hiervoor zou betalen is nog de vraag, maar het kan)
- Geld vragen voor de configuratie en installatie van Joomla (wat de meeste IT-bedrijven doen, voor niets gaat de zon op)
- In Joomla mag men alle zichtbare links naar joomla verwijderen en een link naar de eigen pagina leggen, zolang de licentiehouder (OSM) maar in de code vermeld wordt.
De grote misvatting met GNU/GPL is dat het gratis hoort te zijn. Dit is dus niet waar. De bron code moet beschikbaar zijn zodat je dit zelf kan aanpassen en je krijgt het recht om het zelf verder te distribueren.
Die opmerking over het IT-bedrijf is dus wat kort door de bocht (over welk IT-bedrijf gaat het eigenlijk ?).
Meer informatie hierover kan je vinden op het forum van Joomla.
Hallo Robby,
dank voor je uitgebreide uitleg. Als je GPL wilt vergelijken met Free Beer – denk ik meteen: het is wel lekker bier.
Ik ben in mijn uitleg inderdaad kort door de bocht, omdat de GPL-verklaring zelf lang genoeg is. Maar er zijn daadwerkelijke it-bedrijven die veinzen zelf een cms of webwinkel te hebben gemaakt, en verzuimen daarbij te vermelden dat deze gebaseerd is op een open-bronproject.
Vervolgens beuren deze it-ers hoge bedragen ervoor die m.i. niet in verhouding staan met de inspanningen die ervoor verricht zijn. Die inspanningen zijn immers verricht door de programmeurs van het open-bronproject, die in zo’n geval niet eens de eer krijgen, laat staan de knaken.
Als ik voorbeelden tegenkom, zal ik ze hier vermelden.