Reclame laat de internetwereld draaien. Zonder reclame geen content, geen spelletjes, chat, filmpjes of wat dan ook. Maar de adverteerder is nooit tevreden. De adverteerder wil precies bepalen wie de advertenties onder ogen krijgen. Adverteren voor een specifieke doelgroep.
Op internet is dat moeilijker dan in tijdschriften. De doelgroep van een tijdschrift is duidelijk en het tarief voor de advertentie dus ook. Op internet is dat niet altijd zo duidelijk. Bij Blog.nl zijn de doelgroepen duidelijk te herkennen in de verschillende weblogs. Bij Hyves-achtige diensten, bij MSN en ook bij zoekmachines en Google Docs is dat moeilijker.
Het maken van profielen in Hyves en MSN is niet bedacht voor de bezoeker! Denk niet dat dit over service gaat, het gaat over marketing. Profielen vul je in voor de (potentiële) adverteerder, niet voor jezelf. Aan de hand van het profiel kan de webmarketeer jou advertenties voorschotelen die specifiek bij jouw profiel passen.
Maak je gebruik van Hyves, Second Life, Facebook, MySpace, MSN, etc, dan geef je de uitgever van die site ook toestemming om jouw gegevens te gebruiken voor marketingdoeleinden.
Nu is het is niet erg dat je reclame te zien krijgt die bij jou past. Het is bijvoorbeeld onzin om een man allerlei reclame voor te schotelen over maandverband. Tot zover niets om je zorgen te maken.
Verder gaat het bij Facebook, bij Googl Docs en bij Microsoft Windows en Office. Die willen ook van alles van je weten, maar doen dat niet braaf aan de hand van een profiel. Google wroet door je online-bestanden, Facebook monitort al jouw internetverkeer – ook als Facebook uit staat, Microsoft graaft gewoon door alle bestanden die in je computer te vinden zijn. Elke muziek-cd die je bijvoorbeeld in je pc afspeelt, wordt even doorgegeven aan Microsoft. En zo kan het lijstje nog worden uitgebreid met MSN, Kazaa en verder.
Het zijn niet de adverteerders die hierom vragen. Advertentiebureaus hanteren tariefkaarten waarbij de betaalde centen per view hoger zijn naarmate de doelgroep specifieker past bij de verschillende campagnes. Om als webuitgever dus het onderste uit de advertentieruif te halen, moeten de persoonsgegevens van elke bezoeker zo exact mogelijk in kaart gebracht worden. De webuitgever kiest ervoor jouw gegevens te analyseren. Simpelweg omdat dat meer centen per view oplevert. Jouw privéleven is ondergeschikt aan de natte rendementsdromen van de grote webuitgevers.
De slotvraag hierbij is: wie krijgen die gegevens? Alleen de marketeers, of pikken allerlei veiligheidsdiensten ook een graantje mee van al die informatie? Komen de gegevens ook offline terecht bij marketingbedrijven of overheden? Reden temeer om niet zomaar al dat soort diensten aan te zwengelen, maar selectief te zijn.
Lees ook:Facebook probeert het opnieuw
Lees ook:Facebook ont-Hyvet
Lees ook:Reclame: Naakt op het web
Lees ook:Reclame: Ondankbare honden
Lees ook:Op naar de 300.000: Balkenende mag weer vrienden werven op Hyves
Doet me denken aan ‘Minority Reports’.
In die film (anno pakweg 2050) gebruikt de commercie iriscanners, om het aanbod aan de individuele klant aan te kunnen passen. Maar de gegevens gaan ook rechtstreeks naar de overheid (in deze film een – zeg maar – veiligheidscommando).
2050 komt sneller dan je denkt. Beetje het gemiddeld tussen 1984 en 2050 = 2017???