Wat zou er gebeuren als ik… Misschien eens uitproberen? Een paar dagen straatvegen heb ik daar wel voor over, alleen het strafblad staat minder leuk.
Ik heb het natuurlijk over ErTaN's veroordeling en het uitblijven van een soortgelijke strafzaak tegen bijvoorbeeld Geert Wilders, vanwege zijn Fitna-filmpje.
De crux is dat je volgens onze rechtspraak wel bevolkingsgroepen tegen elkaar op mag stoken, maar alleen als je dat als politicus of kunstenaar doet. Een burger, en helemaal een burger van niet Nederlandse afkomst, mag dat dus blijkbaar niet. Maar het is nog ingewikkelder…
Als ik op dit weblog zou schrijven dat ik Rita Verdonk door mijn paarden laat vierendelen als ze na de verkiezingen weer in de Tweede Kamer belandt, dan is dat een bedreiging en riskeer ik een aantal degen bezemen.
Maar als ik daar een tekening van maak, wordt ik weliswaar geïntimideerd en een paar dagen verhoord door Hirsch Ballin c.s., maar al mijn journalistieke vakbroeders zouden het voor me opnemen. Verder kan ik dan heel lang en verongelijkt mezelf op de borst kloppen als luis in de Christelijke pels.
De GeenStijl-behandeling
Zou ik Geen Stijl heten – Weesie mag ook – dan zou ik nog netjes worden uitgenodigd door de politie, om de simpele reden dat de politie zich wel tien keer bedenkt alvorens Geen Stijl tegen zich in het harnas te jagen. Deze uitnodiging ging overigens niet om wat Geen Stijl te melden had, maar om reacties als deze:
"Als die lui toch al die energie eens op de arbeidsmarkt zouden gebruiken, dan hadden we helemaal geen polen nodig,helaas hebben ze te weinig hersens om dat te begrijpen.Dankzij de v.o.c zijn we rijk geworden en dankzij die negerds worden we weer arm."
Goed voor een lintje
Zou ik Hugo Brandt Corstius heten, dan zou ik onder elk van mijn ruim zestig pseudoniemen nog hardere taal mogen uitkramen en daar alle lof, een PC Hooft-prijs en veel euro's voor beuren. HBC kan gewoon wachten op een lintje.
Ik wil iemand zijn!!!
Het gaat dus niet om wat er gezegd, geschreven of getekend wordt, maar om wie dat doet. Ik moet er dus voor zorgen dat ik iemand ben. Als politicus ben je iemand, maar als columnist voor een hooggewaardeerd blaadje als VN of HP/De Tijd ben je een soort über-iemand.
Dat wil ik zijn: über-iemand. Dan mag ik zeggen, tekenen, roepen en schrijven wat ik wil. Dan oogst ik lof en pegels voor alles wat ik maar uitkraam. Lang leve de über-iemand.
Lees ook:De GeenStijltjes leren het wel…
Lees ook:Paul de Leeuw is zijn eigen bananenschil
Lees ook:Filmpje: Mark schiet een Afgaan dood
Lees ook:Geen redactie, geen stijl
Lees ook:Vrijheid voor de elite: ik mag meer dan jij!